Na finiszu.

1. lutego w Miejskim Centrum Kultury odbędzie się uroczyste zamknięcie wystawy KOBIETY, oraz podsumowanie wydarzeń Akcji Sztuki mających miejsce podczas trwania wystawy. Wystawa dobiegła końca, ale nie rozstajemy się z Wami. Zaglądajcie do nas, bo sztuka nadal będzie w akcji. Akcja Sztuki trwa. Wkrótce sprawozdanie z finisażu. Beata Wąsowska

Przypadek w sztuce.

Przypadek w sztuce. To określenie dotyczy warsztatu twórcy.. Ktoś mówi: nie ma przypadku... Prowokacyjny temat, prowokacyjne sformułowanie... cała przewrotność polega na tym, że słowo "przypadek" kłóci się ze słowem "profesjonalista"..Tak naprawdę to temat - rzeka - nie na 15 minut wykładu... Moje słowa były zachętą, wprowadzeniem w działanie..w zaangażowanie uczestników spotkania - kimkolwiek byli - w malowanie w inny sposób. Czy to się udało? Przekonana jestem, że tak. Widziałam, że uczestnicy dobrze się bawili i myślę, że czegoś nowego się dowiedzieli. Powstałe prace są tego namacalnym dowodem. Mogą też stać się inspiracją dla nas. Agnieszka Czyżewska - reportaż

Orion startuje!

Orion - startuje: 15 stycznia, godz. 18.00 - (...) Początkowo działaliśmy w SDK „Tęcza”, a od prawie czterech lat w Klubie Osiedlowym „Orion”, należącym również do Spółdzielni . Od początku powstania spotykamy się regularnie raz w miesiącu. Spotkania mają różny charakter. Od dyskusji przy kawie o naszych najnowszych pracach, warsztatów pod kierunkiem profesjonalnych twórców /między innymi z panią Heleną Goldą – Błahut, Reginą Lipecką, Katarzyną Szopą, Emilią Posyłek/ po wyjazdy plenerowe /Chudów, Ogrodzieniec, Wyry, Piasek k/Pszczyny. (...) Halina Stanicka, więcej

Trawka czy beton?

14 stycznia, godz. 15.00 MCK w Tychach - kształtowanie przestrzeni - warsztaty. Wspólnie z prowadzącą warsztaty panią Heleną Goldą-Błahut zastanowimy się nad tym jak przekształcić martwe przestrzenie w otoczeniu liceum w miejsca przyjazne wszystkim ich użytkownikom. Zapraszamy uczniów "Kruczka" i przyjaciół projektu!

Miejskie Centrum Kultury w Tychach, ul. Bohaterów Warszawy 26

Ewa i Emilia w Akcji!

Przestrzenie Wizualne cz.1. – Wizualność "Żyrafy", która jako charakterystyczny punkt miasta, miejsce spotkań tyskiej młodzieży, imprez masowych itp. mogłaby stać się atrakcyjną wizytówką miasta. MCK w Tychach - warsztaty artystyczne – prowadzenie Emilia Posyłek, Ewa Matras. Pomnik Walki i Pracy, popularnie zwany "żyrafą". Zbudowany wg projektu Augusta Dyrdy w 1975 r., nazwany oryginalnie pomnikiem "Zmierzania do pojednania i współpracy mieszkańców Śląska".

Smakowanie.

Smakowanie.

Beata Wąsowska


Tychy są miastem szczególnym. Powstawały szybko, z rozmachem, jako modernistyczna wizja, nieco skorygowana realiami ustroju socjalistycznego. Lawinowo przybywało mieszkań i mieszkańców, a wśród nich artystów. Miasto było przychylne twórczości artystycznej, tu każdy mógł aktywnie uczestniczyć w kulturze. Były miejsca, środki i ludzie. Animatorzy kultury nie poprzestawali na rutynowych działaniach, inicjowali i realizowali wartościowe projekty. Przybywało galerii sztuki. W Tychach zapanowała moda na galerie i kolekcje sztuki w placówkach edukacyjnych. Tej modzie zawdzięczamy min. galerię i kolekcję malarstwa i grafiki w I Liceum Ogólnokształcącym im. Leona Kruczkowskiego, w Młodzieżowym Domu Kultury nr 1, w szkole podstawowej nr 22. Artyści bezinteresownie przekazywali swoje prace na rzecz tych kolekcji.

Tak było, aż nastał kapitalizm. Sztuka przestała być ważna. Nowe ekonomiczne spojrzenie kazało liczyć koszty. Znikały pracownie, znikało zainteresowanie mediów i twórcza bezinteresowność. Rynkowe zasady wymusiły na artystach rynkowe zachowania. Uprawianie malarstwa stało się trudniejsze, malarze zostali zmuszeni by rywalizować z korporacjami. Mimo tych trudności artystki, które zaprosiłam do udziału w wystawie, pozostały wierne sztuce. Agnieszka Czyżewska, Helena Golda-Błahut, Elżbieta Kuraj, Regina Lipecka, Ewa Matras, Katarzyna Nowak-Zagórska, Emilia Posyłek, Agata Tomiczek – Wołonciej, Halina Tymusz. Każda w sobie właściwy sposób przygląda się otoczeniu.

W ich obrazach formy i barwy dojrzewają, wibrują, tańczą albo trwają zastygłe w bezruchu. Są dystyngowane albo niesforne, migotliwe jak rozsypana tęcza, rozdygotane w świetle, zardzewiałe w cieniu. Widz podgląda codzienność kobiety. Wnika w przestrzeń pomiędzy dwojgiem ludzi, gdzie nie ludzie sami, ale dzieląca ich odległość pobudza do refleksji. Gdzie kobieta i mężczyzna unieruchomieni, w kokonie małżeństwa albo pod Drzewem Wiadomości Złego i Dobrego. Na moście, w oknie, w niebie. Przytuleni lub oddaleni. Razem. Osobno.

Rekwizytorium tej twórczości to barwy i formy, to czas i przestrzeń, natura i martwa natura. Wszystko bez czego życie traci smak. Wnikliwy obserwator zauważy, że te absorbujące uwagę smakołyki są jedynie tłem. Są kontekstem w którym artystki lokują związek z drugim człowiekiem. Takie ujęcie tematu pozwala im podróżować w głąb samych siebie i na Wyspy Dziewicze.

Prezentowane w galerii „Pod Dachem” obrazy powstają w myśl zasady, którą sformułował Gombrowicz „…nie wiem dokąd dzieło mnie zaprowadzi, ale gdziekolwiek by mnie zaprowadziło, musi wyrażać mnie i mnie zaspokajać.” Smakujemy dojrzałe owoce. Jest czerwone wino i kaczka z truflami. Artystki podejmują nas po królewsku. Z przyjemnością zapraszam Państwa na artystyczną ucztę.

Beata Wąsowska
2009, listopad